بهداشت رواني در محيط كار
يكي از نشانههاي بهداشت رواني در محيط كار ، رضايتمندي شغلي فرد است. رضايت شغلي باعث افزايش كارايي ، كاهش غيبت، كاهش اشتباهات در كار و غيره ميشود. رضايت از كار براي مديران نيز از اهميت زيادي برخوردار است، چراكه عقيده كلي اين است كه كارمند يا كارگر راضي بازده خوبي دارد، غيبت نميكند، حادثه نميآفريند، باند تشكيل نميدهد، شاد است و به شادي جو كاري نيز كمك ميكند. تحقيقات بيانگر آن است كه بين عملكرد در كار و عدم رضايت از كار رابطه مستقيم وجود دارد. كاركناني كه از كار خود ناراضي هستند بيشتر در معرض سندرمهاي جسمي يا رواني يا سندرم غيبت قرار دارند.
بهداشت رواني را حالت سازگاري نسبتا خوب، احساس رضايتمندي و شكوفايي توان و استعدادهاي فردي تعريف كردهاند و بهداشت رواني در محيط كار را به معناي مقاومت در مقابل به وجودآمدن پريشانيهاي رواني و اختلالات رفتاري در كاركنان سازمان و سالمسازي فضاي رواني كار.
مدير آشنا به اصول بهداشت رواني ميداند كه غم و اندوه و افسردگي و خلاصه خستگي كار، اثر معكوسي بر ميزان توجه و دقت كاركنان باقي ميگذارد و به همين دليل ميكوشد تا حد امكان شرايط مناسب كار را براي آنان فراهم سازد. همچنين وي بر اين مهم آگاه است كه اضطراب كاركنان ميتواند موجب كاهش توجه و تمركز فكري كاركنان شود، حافظه آنان را دچار اختلال كند و بر ميزان سوانح و حوادث در كار بيفزايد. به همين دليل موجباتي را فراهم ميسازد تا محيط كار براي كاركنانش اضطرابآور نباشد، در آنان احساس امنيت شغلي به وجود آيد و بنابراين ميكوشد تا از هرگونه درگيري و خشم بيهوده در محيط كار جلوگيري شود.